Sönmüş şəhərin zəif işıqları -17



Salam Bakı. Salam millətimi və xalqımı zəlil edib ,onu savaşçılıqdan biabırçılığa döndərən doğulduğum və hörmət və kişilik tərbiyəsi aldığım və indi tərbiyəsizliklər şəhəri. Səni belə görmək mənə çox acıdır. Son illərimi səninlə xəstə və zəlil yaşamaq taleyimizə yazıldı. Amma nə sən günahkarsan nədə mən. Bizi belə edənin 70 say bundan sonrakı nəslinə lənət. Gəzirəm sinəndə ən son adam,ən son döyüşçü kimi. Silahımı əlimdən alıb,özümü  2 almış uşaq kimi sinifdən çıxarıblar. Amma hələ də dərs kitabımı əlimdə saxlayıram ki,orada cızmaqaralar arasında Qarabağ adlı yazı var. Bütün vərəqlər cırılsa belə,bu vərəqi sinəmdə küləklərdən qoruyuram hələ ki.
Kim bizi bu güzərana saldı? Ən yaxşısı və ən asanı deyək Hökumət. Bəli. Könüllü sir olmağımızın da,hörmət izzətdən,tərbiyədən,anlamdan və ən əsası vicdandan əl çəkməyimizin də günahı hökumətdədir. Belə deyək və vicdanımızın bir balaca isinən güngörməzinə də sərin Bona Aqua səpək və gedək yenədə bildiyimizi dədəmizə verməməyə.
Bir də cəbhə zonasında çətin olan və bu məşəqqətlər şəhərində hər kəsin əlində telefonundan özünə hakim çıxmış Feysbook-Salam. Nə qədər sən güclüsən ki, bizləri özünün quluna özünün nökərinə çevirdin. Hər birimiz üryan və çılpaq olaraq özümüzü səndə sərgilədik. Arvadımızın bilmədiyi naqisliyi səndə göstərdik, nəslimizə xas olmayan sifətləri səndə sərgilədik. Səni yaradan bizim üçün yox-tərəqqili insanlar üçün yaratdı.Yaratdı ki insanlar ən gözəl duğqularını,ən gözəl kəşflərini,ən gözəl tərəqqilərini burada bölüşsün və bununlada nümunə olaraq ,nümünəl götürənləri çoxaltsın. Amma belə olmadıq. Bu gün ən gözəl meyarımız Paşinyandı. Hər addımını sevə sevə reklam elədiyimiz düşmən tərəfin heç özünün cırıq qaloş qədər hörməti olmayan lideri. Ondan yazırıq . Ondan hər gün. Adını qoymuşuq İnformasiya müharibəsi. Bu heç suya düşmüç siçovulların da müharibəsinə bənzəməz. Kimə gülürük? Hansı günümüzə lağ edirik,Hansı İdeologiyamızla iformasiya müharibəsi aparırıq? Bilmirəm. Bilənlər mənə indi böyük bir leksiya yazar və məni danabaş cıxardar. Bu asandır. Mahiyyətdə isə bir düşmən binamusunu biz artqı cəmiyyətin qürur yerinə çevirdik. Niyə? Çünki ondan yazılanda bizlərin çoxumuzun bir həqiqəti var” Əcəb edir,o gəlib işqaldakı torpağımızda sakit və azad gəzir”,”Əcəb edir,torpağı alıb oturubdur,biz Şuşanı yuxuda görürük,o isə həqiqətdə”. Bir “əcəb eliyən” düşmən də doğduq. Döşümüzdən ona süd verdik və böyütdük. Gülməli olsada haşiyəyə çıxım: “ A Moşu informasiya savaşı budurmu”?
Əfsus ki hərəmiz bir tərəfə dartan olduq. Bir zindana vura bilmədik və vallahi,billahi,simallahi ki hələ də vura bilmirik. Bir birimizi görəndə köhnə 06 nın padsosu kimi marçıldaşıb öpüşən bizlər-kənarda indi öpdüyümüz adam haqda soruşan olsa” Əclafın birisidir,onun haqda elə şeylər bilirəm ki,danışsam İngiltərə kraliçası hamilə aolar” deyirik. Bəli özümüz haqda hər bir naqislik kompramatı yığmağa,bunu paylamağa ustayıq. Hətta bu azzar bir neçə ağıllını bir yerə yığıb iş görməkdənsə ,onları az qala “hindiquşa işləyən cəsus “ kimi qəbul edən zərli paqonlarımıza da xas olan bir sifətdir. Nə vaxta qədər?
Ona görə də SALAM SƏNGƏR. Sənin palçıqlı ,kirli sinəndə nə qədər təmizlik var. Ona görə sənə vurğun,öz doğulduum şəhərin işıqlarına isə süsgünəm. İşıqların sönsün işığımızı söndürən apokalipsis şəhərdəki zombilər!
İmkan olsa məni palçıqda axtarın !

Комментарии